Camino dag 9 en 10: van Ventosa via Santo Domingo de la Calzada naar Belorado

Dag 9: van Ventosa naar Santo Domingo de la Calzada

Slapen in een herberg is even wennen. Om half 10 ging het licht uit en om 5 uur begon de eerste te rommelen. Ik heb me nog een paar keer omgedraaid, om er om 6 uur dan toch echt uit te gaan. Na het inpakken ben ik eerst naar de plaatselijke café gegaan voor een ontbijtje. Dit kleine dorp leeft op de Camino. Met 160 inwoners is het toch bijzonder dat er 2 café/restaurants zijn…

Uiteindelijk ga ik om 7 uur op pad. Vandaag bestaat de route vooral uit brede landwegen, door wijngaarden en graanvelden. Ik wandel een stukje samen met een Amerikaanse. Ze wandelt nu de Camino Frances, maar heeft op 20 juni afgesproken met haar moeder in San Sebastián om de Camino del Norte te wandelen. Ze is inmiddels ruim een week op weg en heeft het best zwaar. Thuis had ze bedacht gemiddeld 30 kilometer per dag te wandelen, maar dat was iets te hoog gegrepen. Ze heeft haar planning losgelaten en kijkt wel hoe ver ze gaat komen. Ik herken het wel. Thuis heb ik verschillende planningen gemaakt, maar eenmaal alleen onderweg kijk ik per dag wat ik doe. De Camino laat zich niet plannen.

 

 

In Najera scheiden onze wegen. Ik ga op zoek naar een pinautomaat, want pinnen is lang nog niet zo ingeburgerd in Spanje als in Nederland. Najera is geen plaats om lang te blijven, het is een grauwe, lelijke stad. Snel door dus.

De Camino gaat de hoogvlakte van de Rioja Alta op. Links en rechts van het pad uitgestrekte wijngaarden waar hard gewerkt wordt. In het volgende dorp, Azofora, zoek ik een barretje op voor een café Americano en een tortilla. Die extra energie kan ik wel gebruiken.

De route is vandaag redelijke recht toe recht aan. De snelweg die ongeveer parallel loopt stoort mij een beetje. Ik ben dan ook blij wanneer de route afbuigt door de velden. In Ciruena tref ik twee Duitse mannen waar ik gisteren mee heb zitten praten in de herberg. Ze wijzen mij op een goede herberg in de stad verderop. Ik twijfel of ik door ga lopen of in Ciruena blijf. Ik heb er inmiddels 25 kilometer opzitten… Ik besluit eerst even te rusten met een cola en nog maar een tortilla, dat wandelen maakt hongerig!

 

 

Met hernieuwde energie besluit ik door te wandelen naar de stad, nog 6 kilometer. Het stijgen en dalen gaat me steeds beter af en na 32 kilometer wandelen ben ik blij bij de herberg in Santo Domingo de la Calzada aan te komen. Het ontvangst is niet heel hartelijk, maar ik heb een van de 211 bedden weten te bemachtigen.

Na een douche, de was en het ordenen van mijn spulletjes besluit ik de kathedraal te bezoeken. In de kathedraal zitten, sinds het wonder van Santo Domingo, een haan en een kip hoog in een hok. Dit is een van de vele legenden van de Camino. Ergens in de 14e eeuw zouden de Duitse pelgrim Hugonell en zijn ouders hier gelogeerd hebben. Toen de jongen de liefde van de herbergiersdochter afwees, betichtte zij hem van diefstal. De jongen werd veroordeeld tot de galg. Toen zijn ouders vanuit Santiago terugliepen, troffen zij hem levend aan de strop aan, op de schouders van Santo Domingo. Toen ze dit meldde aan de rechter, die net zat te eten, zei deze “Jullie zoon is even dood als de gebraden kippetjes op mijn bord”. Hij was nog niet uitgesproken of de kippen kwamen tot leven. Als herinnering droegen alle rechters sindsdien een touw om hun nek, dat later vervangen werd door een bandje. De kathedraal, met bijbehorend klein museum is zeker een bezoek waard.

 

 

Na het bezoek aan de kathedraal zoek ik een terrasje op. Met een wijntje en een boek breng ik de rest van de middag door. Wanneer de siësta voorbij is, koop ik wat lekkere hapjes in de supermarkt en keer terug naar de herberg. Hier tref ik Gerard weer, de Fransman waar ik gisteren mee gegeten heb. Hij is verbaasd mij te zien en complimenteert mij met de gelopen afstand.

Om 10 uur gaat het licht weer uit, een pelgrim heeft veel slaap nodig.

 

Dag 10: Santo Domingo de la Calzada naar Belorado

Gaat in een herberg slapen wennen? Heel veel slaap heb ik niet gehad door mijn snurkende onderbuurman en mijn in zijn slaap pratende buurman. Om vijf uur besluit de eerste pelgrim zijn biezen te pakken. Tot half zeven staan ze een voor een op. Niemand heeft zeker het bordje gezien dat alle pelgrims om zeven uur opstaan?

Er zit niks anders op dan zelf ook maar in te gaan pakken. Nog even ontbijten in de gezamenlijke ruimte om vervolgens in een stroom van pelgrims de stad te verlaten over de brug die deze stad een belangrijke pleisterplaats op de Camino maakte.

De route gaat parallel aan de autoweg, niet heel inspirerend. In de verte mooie beboste heuvels en nog iets verder zelfs bergen met op de top sneeuw! Ik probeer er zoveel mogelijk van te genieten en het geluid van de voorbij razende vrachtwagens te negeren.

 

 

In Granon word ik verrast door een hippe foodtruck met heerlijke koffie en fijne muziek. Dit soort pleisterplekken mogen er van mij meer zijn langs de route! Na een ietwat lange rust vervolg ik mijn weg door het dorpje, om daarna weer de velden in te trekken.

Het volgende dorpje volgt alweer na vier en halve kilometer. Ietwat chagrijnig duik ik een café in. Ik troost mezelf met een broodje ei en een kop koffie. Het is teleurstellend dat de route zo lang de autoweg volgt. Ik had echt meer natuurbeleving verwacht, maar blijkbaar is op de camino de bestemming belangrijker dan de weg ernaartoe?

 

 

Ik twijfel om zelf een andere route te zoeken, meer door de beboste heuvels. Maar mijn kennis van de omgeving en de dreigende wolken dwingen mij het pad te vervolgen langs de autoweg. Nog acht kilometer… In Villamayor del Rio begint het te storten. Ondanks dat mijn poncho prima dienst doet, ga ik toch even schuilen in het bushokje. Verderop zie ik hoe een groepje pelgrims een lift regelt, ik geef ze geen ongelijk.

 

Dapper stap ik verder, nog vijf kilometer… De regen heeft plaatsgemaakt voor de zon. Ik zet flink de pas erin, dit moet maar zo snel mogelijk over zijn. Aangekomen in Belorado zoek ik snel de herberg op. Ik word hartelijk ontvangen. De douche is fantastisch, ik mag eindelijk een keer onder in een stapelbed slapen en mijn was wordt zelfs gedaan! Dit maakt alle ellende van vandaag weer goed.

 

Lees hier het verslag van dag 11 & 12 op de Camino.