De favoriete wandeling van Geert: Struinen door de Stille Kern

Wandelen is een ideale manier om met iemand in gesprek te raken en vaak vraagt men waar wij vandaan komen. Uit Flevoland… Oh, dat kennen ze wel hoor. Lange rechte wegen, kale akkers met hier en daar een sloot of een vinexwijk. Kortom een saaie omgeving waar ze, hoezo bevooroordeeld, liever niet gaan wandelen.

Omdat ik net als Don Quichotte wel van een uitdaging houd, stel ik aan Wanda voor om een blog te schrijven over Flevoland als wandelbestemming. Wanda vindt het een leuk plan en enthousiast schuif ik achter mijn toetsenbord.

 

Gastblogger Geert Santhuizen Naam: Geert Santhuizen van Wandelen in Flevoland. Aantal wandelkilometers per jaar: Meer dan 2000. Favoriete wandeling: Het leukst vind ik het om met de gps buiten de gebaande paden onbekende gebieden te ontdekken. Wandelt omdat: Het de ideale manier is om natuur en omgeving te beleven en om het hoofd leeg te maken.

Historische eilandwandelingen

Vol vuur begin ik te vertellen over onze Ginkiestocht op Urk. Hoe we door de steegjes, langs de haven en over de scheepswerf van dit oude Zuiderzee-eiland struinden. Dat we werden uitgenodigd om het Kerkje aan Zee van binnen te bekijken en genietend van het uitzicht naar de stoere verhalen van de vuurtorenwachter luisteren. Boven de golven uit zien we nog net de Ommelebommelesteen, de plek waar alle Urker baby’s vandaan komen.

In één moeite door vertel ik over de Omloop van Schokland. Dat we hier op een mooie winterse dag vanaf de buitengaatse dijkjes het voormalige eiland zien oprijzen uit de omliggende polder. Waar we na een bezoek aan de gesteentetuin bij de voormalige misthoorn worden verrast door een doedelzakspeler. En dat we tot slot na het maken van een schokkerdansje en een bezoek aan het museum tevreden huiswaarts keren.

 

Leuk met maar óók zonder de kinderen

Daarna roep ik alle (groot-)ouders op om vooral ook met de kinderen te komen wandelen, bijvoorbeeld in Natuurpark Lelystad. Door bos en langs water wandelend heb je hier grote kans om allerlei ‘wilde’ beesten te spotten. Van zwijnen en wisenten tot paarden en herten en, niet te vergeten, otters en ooievaars. Een wandeling op de woensdag- of zondagmiddag is natuurlijk niet af zonder een bezoek aan Swifterkamp, een nagebouwde steentijdnederzetting aan de rand van het park.

Voor een herfstwandeling is het Harderbos een ideale bestemming. In het natte bos kun je veel soorten paddenstoelen bewonderen en moet je niet schrikken als er een Schotse hooglander uit de bosjes komt. Na een stevige wandeling ben je wel toe aan een pannenkoek van Hans en Grietje! Als de tovenaar op zijn orgel speelt in dit pannenkoekrestaurant met Eftelingachtige allure bewegen de vloeren en schuiven de tafels door het restaurant.

 

     

 

Ik blader de aantekeningen voor de volgende alinea’s nog eens door. Allerlei onderwerpen komen voorbij zoals de ruïnes van het Waterloopbos en herinneringen in het Wilhelminabos. Een wildplukroute met recepten van eikeltjesbrood en paardenbloemenjam en annecdotes over scheeps- en vliegtuigwrakken enne… Opeens komt het besef dat ik bezig ben met het schrijven van een blog waarbij de Dikke Van Dale nogal iel afsteekt.

Eigenlijk is er nog maar ruimte voor een wandeling, de laatste, de mooiste, de spannendste, kortom het is tijd voor:

 

Struinen door de Stille Kern

In het hart van het grootste loofbos van Nederland ligt de Stille Kern, het domein van enkele paardenkudde’s. Een bos waar je gestimuleerd wordt om vooral NIET op de paden te blijven. De thuis voorbereide route begint vanaf Camping De Parel nog keurig over het fietspad tussen de vlierbessen en de mispels door. Maar bij de eerste hoop mest duiken we de bosjes in en opeens staan we in een andere wereld. Het gefilterde zonlicht en de vele paddenstoelen zorgen voor een sprookjesachtige sfeer. Aan de sporen is duidelijk te zien dat hier vaak paarden komen. Als we hun spoor volgen voelen we ons als Frodo en Sam in het Demsterwold.

Tijdens het oversteken van een veldje worden we opeens aangekeken door een vijftal paarden. Na een foto trekken we lacherig verder, dit zal toch niet de verwachte kudde geweest zijn… In een vogelkijkhut besluiten we ons broodje op te eten. We hebben uitzicht op een plas waar het barst van de vogels. De dodaars is onze favoriet. Na de lunch steken we een moerassig grasland over. Tijdens latere wandelingen zal blijken dat dit pad in de winter volledig onder water staat.

 

     

 

Dan komen we op een punt waar de paden zijn overwoekerd met brandnetels, kaardebollen en braamstruiken, zelfs de paadjes van de kudde lopen hier dood. De geplande route kan overboord, heerlijk! Tussen de bomen en struiken door zoeken we een pad waarbij we ons laten leiden door steeds sterker wordende geluiden van paarden. En als we ze niet horen ruiken we ze wel.

Bij het uitkomen van het bos zien we ze eindelijk staan. Bij de waterkant staat een grote kudde loom te grazen. Langs de bosrand komen we voorzichtig dichterbij maar de kudde trekt zich niets aan van twee fotograferende wandelaars. Opeens krijgt een veulen ons in de gaten. Als een nieuwsgierige kleuter komt hij op ons af en omdat wij geen idee hebben hoe zijn ouders dat vinden trekken wij ons langzaam terug. Een inmiddels toegesnelde hengst vindt dat een goed idee.

 

     

 

Vol adrenaline komen we vervolgens bij een vaart waar een bootje ligt waarmee je jezelf naar de overkant kunt trekken. Maar… het bootje staat vol water. Gelukkig weten we dat hier vlakbij een paalkampeerterrein moet zijn en daar gaan we iets zoeken om te hozen. Met een oude koekenpan scheppen we het bootje leeg en varen naar de overkant. Langzaamaan wordt het tijd om weer richting de camping te gaan.

Op de terugweg steekt er opeens een roedel herten het pad over, het mannetje blijft even staan ons en kijkt ons aan waarna ook hij verdwijnt. Meer dan tevreden keren we na een pittige wandeling terug bij onze auto.

Voor wie wel houdt van een stevige wandeling en eens iets anders wil dan het volgen van een gele of rode paaltjesroute is dit een absolute aanrader. Zelf zijn we nog een aantal malen teruggeweest en het leuke is dat de paarden ieder jaar, ieder seizoen zelfs, andere paden maken zodat je iedere keer iets nieuws ontdekt. Dus doe eens gek en kom naar Flevoland, treed buiten de gebaande paden en ga op avontuur in een onverwacht groen stuk Nederland.

 

Praktische informatie

Wandelroute:	Struinen door de Stille Kern (GPS-track)
Afstand:	20,7 km
Startpunt:	Camping de Parel, Groenewoudse Weg 71, 3896 LS Zeewolde
Bereikbaarheid	Parkeren voor de ingang van de camping
Honden:	In de Stille Kern niet toegestaan
Horeca:	Tijdens kampeerseizoen op de camping

 

Gastbloggers

Iedere maand vraag ik een andere gastblogger te schrijven over zijn/haar favoriete wandeling. Wil jij ook een keer een gastblog schrijven? Mail dan naar wanda@wandawandelt.nl.

Lees ook over de favoriete wandeling van Carolien in Zeeland, de favoriete wandeling van Ivonne in Italië en de favoriete wandeling van Yvonne in Georgië.

 

---

Wil jij meer gaan wandelen? Schrijf je dan nu in voor één van mijn Online Wandeltrainingen!