| Wandeling | Eindeloze Veluwetocht Natuurmonumenten |
| Afstand | 17 km |
Na een prima nacht slapen in mijn kleine tentje word ik al vroeg wakker. Na de tocht van gisteren kan ik niet wachten om weer op pad te gaan! Het kampterrein is nog stil, ik ga maar vast water voor koffie opzetten, want zonder koffie ga ik niet op pad 😉
Langzaam maar zeker begint het kamp te ontwaken. Er komen steeds meer slaperige hoofdjes uit de verschillende tentjes. ‘Lekker geslapen?’ is de meest gestelde vraag deze ochtend. Waar de ene sliep als een roosje, heeft de ander een onrustige nacht achter de rug.
Als we allemaal uitgebreid hebben ontbeten en een lunchpakket hebben samengesteld, worden we in 2 groepen opgesplitst. De eerste groep gaat in auto’s naar het startpunt van vandaag, terwijl de 2e groep vast begint te lopen. Voorheen was de Eindeloze Veluwetocht 4 dagen en liep deze ook over Nationaal Park Hoge Veluwe. Het park geeft geen toestemming meer en daarom worden we aan de andere kant van het park afgezet.
Wandelen door het Deelerwoud
Als alle deelnemers op de startlocatie zijn aangekomen, is ook boswachter Dirk er. Hij loopt vandaag met ons mee om alles te vertellen over het Deelerwoud waar we vandaag doorheen lopen. Uiteindelijk zullen we aan het eind van de dag ons kamp opslaan bij de Imbosch in het Nationaal Park Veluwezoom.
Prachtige rustige bospaden
Dirk laat ons zien hoe ze er langs de drukke weg waar we staan ervoor zorgen dat groot en klein wild over kan steken. De bosranden zijn teruggedrongen, er zijn brede bermen, het hekwerk is laag en er zijn speciale tunnels onder de weg door voor kleine beestjes. Dit alles om ervoor te zorgen dat de dieren een groter leefgebied hebben.
We trekken het Deelerwoud in met een dreigende lucht. Als we nog maar even op pad zijn, worden de eerste regenhoezen over de tassen getrokken. In het Deelerwoud heeft Natuurmonumenten een terughoudend wildbeheer, waardoor we veel kans maken om wild te spotten.
Veel wild gespot
Al vrij snel zien we de eerste reeën tussen de bomen. Toch bijzonder dat we met zo’n grote groep mensen toch wild kunnen spotten. We lopen door prachtige oude bossen, bewandelen paden waar je normaal niet mag komen en wijken zo nu en dan van de paden af.
In het bos zien we iets liggen waarvan ik eerst dacht dat het een schedel was. We lopen iets verder en zien verspreid meerdere botten liggen en heel veel haar. Hier is een Schotse Hooglander dood gegaan. De natuur heeft ervoor gezorgd dat we alleen nog wat botten en haren zien liggen. De kop is waarschijnlijk meegenomen door een andere boswachter, omdat ze verplicht zijn de beesten af te melden. Hetgeen we net zagen liggen was een heup.
Botten van een Schotse Hooglander
Op een open stuk met uitzicht op 2 Schotse Hooglanders zoeken we een plekje op om te lunchen. Het is even droog en de boterhammen smaken prima! Als er dan toch een flinke bui aankomt, verplaatsen we ons onder de dikke dennen die ons redelijke beschutting geven tegen de regenbui.
Als de bui voorbij is trekken we verder door het Deelerwoud. Het zonnetje begint zelfs te schijnen en steeds vaker spotten we reeën, hindes en zwijnen. We lopen over een prachtig stuk heide waar we wederom oog in oog staan met Schotse Hooglanders, het blijven imposante beesten! Niet veel verder, vlakbij het ecoduct dat we oversteken zien we hele groepen herten en zwijnen. Lange tijd hebben ze ons niet door en grazen ze rustig verder. Tot ze ons zien en ze er massaal vandoor gaan. De Schotse Hooglanders blijven rustig staan, die maken zich niet zo druk.
Omgevallen boom
De groep wandelt over de heide
We steken wederom een ecoduct over. Wat mij hier opvalt is dat er her en der golfplaten en planken liggen. Dirk legt uit dat ze dat doen om de slangen een plek te geven waar ze kunnen schuilen.
Aan de rand van het ecoduct houden we even een rust. Dat is maar goed ook, want mijn knie begint weer vervelend op te spelen. Een tijd terug had ik daar ook al last van. Gelukkig heb ik alles bij om de knie wat steun te geven en kan ik gewoon verder.
Drinkplaats voor het wild
Primitief kamp op de Veluwezoom
Er volgt nog een pittig laatste stuk naar het kamp. Eenmaal aangekomen is het goed zoeken naar een vlak plekje voor de tent. Het kookteam gaat aan de slag en er wordt een toilet gemaakt in het bos (niet meer dan een gat met een schep ernaast). Van wat bulletjes en planken fabriceren we wat banken en er wordt en vuurtje opgestookt.
Kamperen in het wild
Na de maaltijd lopen we een klein stukje naar een open veld waar vaak wild te zien is. Als we even staan te kijken zien we al snel de herten en zwijnen in de verte aan de rand van het bos. Even later luisteren we met een speciaal kastje of er ook nog vleermuizen zijn. Die laten zich niet makkelijk vinden deze avond. Gelukkig is er 1 die zich wel even laat horen. Normaal gesproken hoor je vleermuizen niet, maar de boswachter heeft een kastje dat het ultrageluid van de vleermuis omzet naar een hoorbaar getik.
Terug bij het kamp zitten we tot laat bij het kampvuur. Eenmaal in de tent, kan ik ondanks de vermoeidheid de slaap moeilijk vatten. Als ik de eerste vogeltjes hoor, vallen mijn ogen dan toch dicht.
Het was weer een avontuurlijke dag, waarin ik weer veel te weten ben gekomen over het beheer van Natuurmonumenten en de verschillende dieren en planten in dit gebied.
Wil jij ook de Veluwe van dichtbij ervaren? Informeer dan bij Natuurmonumenten wanneer zij de Eindeloze Veluwetocht weer organiseren.
