| Wandeling | Fjoertoer Terschelling |
| Afstand | 22 km |
| Startpunt | Midsland Terschelling |
| Eindpunt | Brandaris op West Terschelling |
Na de sprookjesachtige Fjoertoer 2014 in Egmond, die ik samen met Astrid liep, waren we zo enthousiast dat we direct afspraken om in 2015 de Fjoertoer in Terschelling te wandelen. De Fjoertoer is ontstaan op Terschelling. Hun Brandaris noemen de Terschellingers de Toer. Bovenop de Brandaris brandt het vuur dat licht geeft, oftewel het ‘Fjoer’. De ‘Fjoertoer’ is een tocht langs bakens van vuur, op weg naar de Brandaris. Dit is de 8e editie en het belooft weer een spektakel te worden.
Slapen op tweemastklipper Alexandra
Om het eilandgevoel compleet te maken boeken we een arrangement op een tweemastklipper. Vrijdag om vier uur worden we verwacht in de haven van Harlingen. We varen mee met de Alexandra van slaapsschepen.nl. Eenmaal op de boot worden we onze hut gewezen en gaan de trossen los. We varen in vier en een half uur naar Terschelling en genieten van een prachtige ondergaande zon.
Als we aanmeren in de haven van Terschelling, is het inmiddels donker. Aan wal duiken we meteen de gezelligste kroeg van Terschelling in, ‘t Zwaantje. Hier drink je nog op rekening en weet de barvrouw wat je drinkt. We raken aan de praat met andere wandelaars, maken een hoop lol en bestellen tot drie keer toe het laatste drankje.
Op de terugweg naar het schip maken we ons een beetje hoe we er weer op komen. Het is namelijk best een uitdaging om weer op het schip te komen, door het hoogte verschil tussen de steiger en het schip. Gelukkig belanden we niet tussen wal een schip. Aan boord zitten de andere gasten nog wat te drinken. We sluiten aan, vertellen sterke verhalen en rollen daarna onze hut in.
Alle tijd om Terschelling te verkennen
De aankomst van de eerste veerpont zorgt ervoor dat we bruut wakker geschut worden. Inmiddels bereikt de geur van gebakken eieren met spek onze hut. Het ontbijt staat klaar! Na een stevig ontbijt is het tijd om het eiland te gaan ontdekken.
Eerst eens even wat informatie opzoeken bij het VVV. Als ik een folder zie staan met de tekst “Een prettig gestoord museum vol spannende verhalen” is mijn interesse gewekt. We gaan naar het Wrakkenmuseum!
Het Wrakkenmuseum bevat een bonte verzameling van schatten uit gezonken schepen en spullen die aangespoeld zijn op Terschelling. De verhalen bij de stukken maken het museum echt bijzonder. Van mooie vondsten, tot hilarische stukken en emotionele flessenpost.
Buiten is er nog een compleet piratenschip met kasteel gebouwd, uiteraard allemaal van gejut hout en delen van wrakken. Het museum bevat echt een bonte verzameling van de meest uiteenlopende spullen. Je kunt er uren rondkijken, lezen en de kleintjes kunnen er lekker spelen. Echt een aanrader als je op Terschelling bent.
De Fjoertoer
Terug op West Terschelling hebben we de startkaarten opgehaald en zijn we ons nog even om gaan kleden aan boord. Omdat ik volgende week de HIT ga lopen, waarbij ik ook mijn kampeerspullen moet meeslepen, bedacht ik me om de Fjoertoer met bepakking te gaan wandelen. De rugzak werd gevuld met kleren, schoenen, boeken en andere onnodige spullen. Met zo’n 12 kg op mijn rug klommen we de steiger weer op om naar de start van de Fjoertoer te gaan.
De regen kwam inmiddels lekker naar beneden en de poncho kwam tevoorschijn. Na ruim 20 minuten wachten bij de start, een warming-up en een praatje van de organisatie, werd de bel geluid en konden we van start. Er lag 22 kilometer Terschelling voor ons.
Ondanks de regen genieten we van de omgeving. We wandelden door de polder en de bossen naar de duinen. Omdat het nog licht is, zijn er nog geen acts of lichtbakens. Na zo’n 7 kilometer kwamen we bij de eerste stempelpost in de duinen en begon het te schemeren. Hier gingen we het strand op. Tegen de harde wind in wandelen we de donkere nacht in. Al snel zien we de eerste bakens van licht en vuur. De Witte Wieven dwalen over het strand, mysterieus verlichte bomen vormen een muur van licht en verschillende kunstobjecten wijzen ons de weg. Waar de route het strand verlaat brandt een immens vuur wat al van veraf te zien is.
Bij de KNRM is het feest, een DJ zorgt voor opzwepende muziek en al dansend trekken de wandelaars door de loods. Het is zo gezellig dat wij even blijven zitten. Zo krijgen onze voeten ook wat rust, want die extra 12 kg op mijn rug begin ik wel te voelen!
We lopen daarna door het duingebied waar we letterlijk van het ene lichtspektakel naar de volgende act lopen. Het is bijzonder, mysterieus en soms hilarisch. 2 kilometer voor de finish krijgen Astrid en ik het zwaar en vinden we bij het meertje Doodemanskisten een grote boomstam om even op uit te rusten.
Het meer is prachtig verlicht en als protest tegen gastwinning is er een grote boortoren geplaatst. De Fjoertoer lopers tekenen massaal de petitie om gasboringen op Terschelling tegen te gaan.
De finish is in zicht, we horen de muziek al en niet veel later wandelen we over de rode loper onder luid applaus van de toeschouwers. De Brandaris is prachtig verlicht!
Met dank aan Patrick Vandeweyer voor de foto
Na ontvangst van de laatste stempel en het speldje, zoeken we een comfortabele stoel op bij Hotel-Restaurant Nap. Even bijkomen met een drankje en dan weer terug naar het schip. Daar praten we onder het genot van een drankje nog gezellig na.
De volgende morgen vroeg kiezen we weer het ruime sop en varen we terug naar Harlingen.
Ook deze Fjoertoer was weer een belevenis! Mijn dank gaat uit naar de organisatie, de vrijwilligers en het personeel aan boord van de Alexandra. Volgend jaar gaan we naar Renesse!
