Na een koude nacht, word ik al vroeg wakker. De benen voelen nog goed na de eerste kilometers van gisterenavond.
Er is al wat leven op het terrein, maar veel tentjes zijn nog dicht. Eerst koffie. Terwijl ik rustig wakker sta te worden zie ik Bart van de staf met een grote grijns een luchtalarm aan slingeren. Het is tijd om wakker te worden. De tweede dag van de GPS-hike van HIT Alphen is begonnen! Linda heeft er wat moeite mee, maar kan niets anders dan uit haar slaapzak kruipen om Bart ervan te overtuigen dat ze echt wakker is.
Ons tentje
Terwijl wij beginnen afbreken en inpakken worden er eitjes voor ons gebakken, wat een luxe! Na een stevig ontbijt vertrekken we vol frisse moed.
Speuren tijdens de GPS-hike
Er ligt een GPS speurtocht van 20 kilometer voor ons. Bij ieder punt waar we uitkomen, moeten we aanwijzingen verzamelen om het volgende coördinaat te ontcijferen. Dit gaat ons redelijk goed af (denken we). De ene keer zijn we er zo uit, de andere keer lopen we minuten lang te zoeken naar de juiste aanwijzing.
Al snel bereiken we de koffiepost, waar we een ruime keuze hebben uit koffie en thee met of zonder slagroom en een lekker koekje. Na een lekker bakkie, stappen we weer op.
De volgende aanwijzing is “Zoek naar de bus met een A”. Daar sta je dan, midden in het bos… Zoeken naar een bus… Zou het een bewaarbus zijn? Iedere boom, takje, blaadje en hoekje wordt secuur gecontroleerd. Geen bus…
Ah, daar komen de hulptroepen! We zitten warm, “kijk hier maar eens” zegt Floor. “Oh ja”, zegt Linda. “Ja?” Vraag ik, al kijkend naar de balk waar Floor naar wees. “Waar dan?” “Ehhh, geen idee eigenlijk” zegt Linda. Hahaha, hilariteit alom. Floor geeft nog een hint en ja hoor, daar hangt een ABUS slot…
We kunnen weer verder! Het pad slingert mooi door de bossen en langs open plekken. Inmiddels lopen we met een groepje jongens op. We hobbelen braaf achter ze aan, tot onze GPS ons ineens naar rechts stuurt. Zouden de jongens fout lopen? We lachen erom en lopen verder. Op het punt waar onze GPS aangeeft dat we er zijn, staat een ander groepje druk te zoeken naar de aanwijzing. We gooien de rugzak af en zoeken vrolijk mee. Maar hoe goed we ook zoeken, weer geen aanwijzing te vinden. Na een lange tijd geven we op, we besluiten terug te lopen naar het vorige punt. Dan ineens komen de jongens waar we net mee op liepen ons tegemoet. “Zijn jullie fout gelopen? Wij zijn net bij een post geweest, daar verderop in het bos. Daar krijg je het volgende coördinaat.” We controleren samen de verschillende getallen die we verzameld hebben en constateren dat we in het begin 1 cijfer verkeerd hebben genoteerd. We bedanken ze hartelijk en lopen naar de post toe.
Bij de post blijkt dat we bijna als laatste lopen. We maken ons er niet zo druk om en zoeken naar de aanwijzing. Deze vinden we nu wel snel. Onze spieren worden nog even goed getest door een opdracht om een emmer water uit het meertje vol te pompen met behulp van een luchtbedpomp. Pfff, dat is zwaar! Ietwat vermoeid lopen we door, nu wel in de goede richting!
De route is werkelijk schitterend door de bossen. We komen uit bij een paar landhuizen waar de lunchpost is. Daar worden we verwelkomt met een kopje heerlijke tomatensoep. Dat gaat er wel in!
Vanaf de lunchpost lopen we samen met Bas en Stephanie. Zij lopen voor het eerst de HIT en constateren dat ze toch wel wat onnodige spullen hebben meegenomen en de rugzakken niet zo goed hebben ingepakt. We kletsen lekker onderweg over allerlei onderwerpen. Niet veel later komen we Thijs en Werner langs de kant van de weg tegen. Zij hebben een kaart op de GPS zitten en weten vanaf dit punt een slimmere route. Al zingend lopen we met z’n zessen door.
De laatste loodjes…
Het is te merken dat het einde van de dag nadert, de energie is op. Bij de volgende post nemen we dan ook uitgebreid de tijd om even de benen wat rust te gunnen. Als we weer vertrekken zien we donkere wolken op ons afkomen. Het gaat toch niet regenen? Gelukkig blijft het beperkt tot een paar druppels.
Op de laatste post worden we uitgedaagd om paaseieren te schieten. De energie is weg en ik beperk mijn activiteit tot het eten van een appeltje. Na de laatste post is het nog een paar kilometer. We lopen stoer langs een agressieve hond, lossen de laatste paar vragen op en zien dan ineens het kampterrein voor ons liggen. Moe maar voldaan gooien we de tassen af en rusten eerste even uit.
Tijd voor ontspanning
Toch maar even in actie komen om de tent voor het donker op te zetten. De slaapzakken worden nog even te drogen gehangen, terwijl wij ons opwarmen bij het kampvuur. Als we helemaal bij zijn gekomen, worden we samengeroepen voor de maaltijd. We krijgen alle ingrediënten mee voor een overheerlijke aardappel tortilla met een komkommer tomaat salade. Nadat we het allemaal zelf klaarmaken op onze brandertjes, laten we het ons heerlijk smaken.
Tot laat in de avond luisteren we naar sterke verhalen bij het kampvuur. Het is helder en er komt een lange, koude nacht aan.
Heb jij nog tips om het warm te houden tijdens de koude nachten in de tent?
Lees hier onze avonturen op dag 3 van de GPS-Hike. Bedankt voor het delen!
