Het is weer donderdag, tijd om terug in de tijd te gaan en jullie weer mee te nemen in mijn wandelervaringen als tiener. Samen met mijn vader en broertjes liep ik in 4 jaar het Pieterpad. In 1995 zijn we gestart in Pieterburen voor een vakantie van 2 weken.
Op vrijdag 7 juli besluiten we een behoorlijk eind te lopen en de route te verlaten om onze rustdag in Orvelte te kunnen doorbrengen. We zijn daar een aantal keer geweest tijdens onze huifkar vakanties en willen er graag weer heen.
Er staat voor deze dag 28 kilometer op de planning. Nooit eerder liepen we zoveel. Toch lukte het ons.
Vrijdag 7 juli 1995
Het eerste stuk dat we liepen was heel lang maar wel mooi, langs een oude spoorlijn. Na een tijdje gingen we rusten. Toen we zaten kwam er een gele grote groep wandelaars langs. Even later kwamen we erachter dat dit een groep (ex) verslaafden was die het Pieterpad van zuid naar noord liepen.
We liepen vandaag niet zo snel, want het was erg warm. In Schoonloo hebben we wat gegeten en zijn we verder gegaan. We moesten nog een heel eind. Onderweg zijn we ongeveer opgegeten door de muggen. Om elf uur kwamen we aan in Orvelte. We hebben snel ons tentje opgezet. Nog even wat gedronken in de kantine en toen zijn we gaan slapen.
De groep (ex) verslaafden die we tegenkwamen viel wel op. Ze zagen er moe uit, groette ons niet op 1 man na. Zou dat de begeleider zijn geweest? Wij hadden het op dat moment nog niet zwaar, dat kwam pas later…
Artikel over de bijzondere groep op het Pieterpad
Na Schoonloo werd het heel zwaar. We hadden er toen 19 kilometer opzitten en moesten er nog 9. Toch gingen we door, we zouden Orvelte halen. Om onze gedachte te verzetten hebben we heel veel gezongen. Eenmaal in Orvelte bleek er helemaal geen camping te zijn. Gelukkig mochten we onze tentjes opzetten bij de huifkar verhuurder.
De volgende dag zijn we Orvelte gaan bekijken en hebben we lekker uitgerust.
Rustdag in Orvelte