Wandelen door het vissers- en boerenverleden van Bunschoten-Spakenburg

Afgelopen zomer legde ik met mijn vriend, tijdens een weekend zeilen, aan in de haven van Bunschoten-Spakenburg. Ik was verrast door de vele botters en de prachtige vissershuisjes. Tijd om dit dorp verder te verkennen hadden we toen niet. Reden genoeg om nog een keer terug te keren voor een wandeling door Bunschoten-Spakenburg.

Bunschoten-Spakenburg bestond vroeger uit twee kernen. Inmiddels zijn de twee kernen door verschillende nieuwbouwwijken aan elkaar gegroeid. In Bunschoten stond vroeger het boerenleven centraal, terwijl in Spakenburg, dat vroeger aan de Zuiderzee lag, het vissersleven centraal stond. Beide thema’s komen terug in de wandelingen die ik ga maken.

Bij de plaatselijke VVV haal ik de wandelfolder op van de vissers- en boerenroute, respectievelijk 4 en 6 kilometer lang. Samen geven ze mij een mooi beeld van Spakenburg verzekeren de dames van de VVV mij. Met de route op zak ga ik op pad.

 

Vissersroute Spakenburg

Ik start met de Vissersroute die direct vanaf de VVV start. Wanneer ik naar de Turfwal loop komt er net een botter aangevaren. Met enorme precisie legt de schipper hem tussen twee andere botters aan. Intussen wordt er op de scheepstimmerwerf Nieuwboer (de oudste nog werkende botterwerf van Nederland) een botter opgeknapt. In de museumhaven van Spakenburg heerst een gezellige bedrijvigheid.

 

Langs de kleine vissershuisjes op de kade wandel ik naar Oude Haven, hier staat de visafslag die voor groepen te bezichtigen is. Achter de Oude Haven ligt de moderne jachthaven, die ramvol ligt met boten. Oude vissershuizen maken hier plaats voor nieuwbouw.

Een standbeeld van Wilhelmina herinnert aan de watersnoodramp die zich in de nacht van 1916 voltrok. Wilhelmina kwam een aantal dagen na de ramp in Spakenburg. Toen zij hoorde dat er een baby geboren was tijdens de rampnacht, besloot ze het als petekind aan te nemen. Het meisje werd in het dorp Aartje-koninginnetje genoemd. Dit is één van de verhalen die ik opdoe tijdens mijn bezoek aan het Museum Spakenburg, later op de route.

Over de Zuiderzeeboulevard en door smalle straatjes gaat de route terug naar de Turfkade. In de kade van de haven zit een ingenieuze waterkering verborgen. Om te voorkomen dat Spakenburg en het achterland door hoog water getroffen wordt tijdens een noordwesterstorm, is een 300 meter lange flexibele waterkering gebouwd. Daarmee is het de langste zelfsturende waterkering ter wereld. Op een mooie najaarsdag als vandaag zie je alleen de metalen bovenkant met daarop de tekst van het Spakenburgse volkslied en de N.A.P. palen van de waterkering. Maar zodra het waterpeil van het Eemmeer stijgt, drijft de kering tot wel 80 centimeter omhoog door een buizensysteem dat onder de kade volloopt met water. Super slim bedacht!

 

 

Ik wandel over de Westdijk langs de sportvelden waar de rivaliserende voetbalclubs SV Spakenburg en VV IJsselmeervogels jaarlijks hun dorpsderby spelen.

Bij het Eemmeer aangekomen geniet ik van de wind, het water en de bootjes die uitgevaren zijn. Ik wandel over het kleine strandje en luister naar de vele watervogels. Het kabbelende water en gekwetter van de vogels hebben een rustgevende werking op mij. Ik ga even zitten op het gras, met het zonnetje op mijn gezicht. Het leven is goed!

Hoe lang ik er precies gezeten heb weet ik niet, maar het is tijd om verder te wandelen. Door de Havenstraat richting het Museum Spakenburg. Voor ik aan de tweede wandeling begin bezoek ik dit leuke museum, waar je even mee terug wordt genomen in de tijd.

Intussen begint mijn maag te knorren. Bij Vishandel De Oude Haven haal ik een broodje paling, dat ik heerlijk in het zonnetje op een bankje oppeuzel.

 

 

Boerenroute Bunschoten

Met hernieuwde energie start ik met de tweede deel van de wandeling, de Boerenroute. Deze wandeling start en eindigt langs de Binnengracht. Zodra ik van de Dorpsstraat de Botermarkt op loop, word ik verrast door een weide midden tussen de huizen. Deze zogenoemde Stadsweiden is archeologisch rijksmonument van Nederland en een bijzonder stukje natuur, midden in het dorp, waar dieren grazen en vogels een plek vinden om te rusten.

 

 

Aan de rand van de stadsweiden staat een korenmolen De Hoop. Het is een replica van de oude molen van Bunschoten die sinds 1899 in de zogenoemde Molenstraat stond. Deze molenwinkel is geopend op woensdag en zaterdag. Wanneer er genoeg wind staat, draait de molen dan ook op volle toeren. Onder de molen zit een fijne brasserie, waar het brood gebakken wordt van het meel van korenmolen De Hoop.

Na de molen, volgt de wandelroute weer de Binnengracht terug naar de haven. Volgens de folder zou de boerenroute 6 kilometer zijn, maar mijn GPS geeft slechts 4 kilometer aan.

Beide wandelroutes geven een mooi beeld van het historische verleden van Bunschoten-Spakenburg. Ondanks dat de route vrijwel helemaal verhard is en je in de bebouwde kom blijft, is het genieten voor wandelaars die van historie en cultuur houden.

 

Praktische informatie

Routebeschrijvingen	Vissersroute & Boerenroute
Afstand:	beide 4 kilometer
Startpunt:	VVV Bunschoten-Spakenburg
Parkeren:	Sportpark Westmaat (gratis)
Openbaar vervoer:	Station Amersfoort, daarna bus 76 halte Broerswetering (ma-vr) of Huijgenlaan (za)
Honden:	Toegestaan
Horeca:	Diverse horecagelegenheden langs de route
Bijzonderheden:	Houd er rekening mee dat op zondag bijna alle horeca, winkels en musea gesloten zijn.

 

Wil je niets van mijn wandelavonturen missen?  Volg me dan op Instagram.

 

Wil je meer lezen over de wandelingen die ik al gemaakt heb in Utrecht? Bekijk en lees dan ook deze blogposts:

Wandelen rondom kasteel Amerongen

Stadswandeling Woerden: dwalen langs rijke historie

Stadswandeling Amersfoort

 

---

Wil jij meer gaan wandelen? Schrijf je dan nu in voor één van mijn Online Wandeltrainingen!

 

 

Dit blog is tot stand gekomen in samenwerking met Routebureau Utrecht. Zoals je van mij gewend bent, deel ik altijd eerlijk mijn eigen mening en ervaring.