Pad van de Vrijheid, etappe 6 & 8 van Oosterbeek naar Ede

N een heerlijke nacht in de pipowagen werd weer gewekt door de vogels, wat fijn is dat toch! Snel ontbijten, inpakken en wegwezen. Hoe vroeger ik op pad ben, hoe minder last ik ga hebben van de warmte. Om 6 uur wandel ik de camping af, door de uiterwaarden terug naar Oosterbeek.

Het is direct klimmen geblazen als ik bij Oosterbeek aankom, ik ga het Veluwe massief op. Maar eerst volgt er nog een ronde door het park Bato’s Wijk in Oosterbeek naar de Vredesengel. Daarna buigt de route al snel af naar Landgoed Oorsprong op de Hemelseberg.

Waar de eerste kilometers nog zwaar voelde, vliegt de tijd hier voorbij. In de natuur ben ik toch op mijn best 😉. De slingerende paden door het bos, de schattige bruggetjes en de waterstroompjes zorgen dat ik helemaal tot rust kom.

Niet veel later zie ik het Airborne Museum opdoemen. Het is nog zo vroeg dat het museum nog gesloten is. Ik ben er al twee keer geweest, het is een aanrader! De tentoonstelling laat zien hoe de slag om Arnhem is verlopen. Verderop staat ook het Airbornemonument en het Kindermonument Bevrijding.

Langs Hotel Schoonoord, dat tijdens de slag om Arnhem één van de noodhospitalen was, loop ik richting het station. Hier eindigt etappe 6.

Etappe 7: Rondwandeling Oosterbeek

Boven Oosterbeek is een extra lus van 12 kilometer gemaakt. Aangezien ik vanavond in Ede wil slapen, is het voor mij niet haalbaar om deze rondwandeling ook te maken. Deze bewaar ik voor een volgende keer. Wel loop ik nog even naar de Airborne War Cemetery. Hier liggen 1680 soldaten uit het Britse Gemenebest, 73 Polen en 3 Nederlanders begraven. Zij sneuvelden tijdens Operatie Market Garden.

Etappe 8: Oosterbeek – Ede

Inmiddels kom ik de eerste mensen tegen die hun hond aan het uitlaten zijn. Ik laat Oosterbeek achter me en wandel via de bossen naar Abdij Koningsoord. Over een mooie boslaan loop ik tussen twee velden van natuurbegraafplaats Koningsakker. De zusters Trappistinnen zijn deze natuurbegraafplaats begonnen. De voormalige maisakkers van abdij Koningsoord veranderen in een prachtig natuurgebied waar iedereen, ongeacht afkomst of geloof, zich midden in de natuur laten begraven.

Het lijkt mij een prachtig idee om hier op deze rustige plek begraven te worden en een te worden met de natuur. Iets verderop staat een eenvoudige Mariakapel waar ik een kaarsje brand en deze bijzondere plek even bij me binnen laat komen.

Daarna loop ik diep in gedachten verzonken naar Wolfheze. Hier is het eindelijk tijd voor koffie!

Na de koffie en weer een nieuwe pet (op één of andere manier raak ik ze steeds kwijt) laat ik ook Wolfheze achter me. De route ziet er eenvoudig en redelijk rechttoe rechtaan uit. Normaal raak ik dan snel verveeld en geïrriteerd, maar er is zoveel te zien en ik geniet zo van de bossen en de velden dat de kilometers voorbijvliegen.

Op de weilanden bij Wolfheze en de Ginkelse Heide is het pittig. Er is weinig beschutting en de zon neemt snel in kracht toe. Toch zijn het de verhalen die mij toch doen besluiten de route te blijven volgen en geen alternatief te zoeken door de bossen. Ik krijg er geen spijt van.

Ik kan me moeilijk voorstelling maken van de duizenden parachutisten en zweefvliegers die hier geland zijn om vervolgens op te rukken naar Arnhem. Zo vredig en stil als deze plekken er nu bij liggen, zo hectisch en angstig moet het toen geweest zijn.

Het monument “Vensters op het verleden’ vertelt het verhaal van de parachutisten.  Ik had er al eens foto’s van gezien, maar in het echt is het een enorm imposant object. Het iets verderop gelegen Airborne Monument met een koperen adelaar valt er een beetje bij in het niet.

Ik loop nog een paar kilometer door, op zoek naar een boom die niet tot de eikenfamilie behoort… Ik heb namelijk geen zin in de nare gevolgen van de eikenprocessierups. Aan de rand van de Edese heide, op een kruising van paden zie ik een mooie spar staan. Tijd voor een lange pauze!

Vanaf hier is het nog maar 6 kilometer naar mijn gastadres van Vrienden op de Fiets. Terwijl ik daar zo zit onder mijn boom, krijg ik een bericht van een vriend die in de buurt woont. Hij wil me trakteren op een drankje zodra ik in Ede ben. Zo sluit ik de wandeling gezellig af op het terras.

Moe maar voldaan kom ik aan bij mijn gastadres, waar ik wederom hartelijk word ontvangen. Ik krijg direct een koel drankje en een waterijsje, wat een feestje! Daarna wijst mijn gastvrouw mij het tuinhuisje waar ik vannacht slaap. Morgenochtend om 6 uur serveert ze het ontbijt al voor me, waardoor ik weer lekker vroeg op pad kan. Voor wie lid is van Vrienden op de Fiets, je vindt hier dit gastadres.

Voor morgen staat de etappe van Ede, via Lunteren naar Veenendaal op het programma, een goede 29 kilometer, waarvan de meeste kilometers niet door het bos gaan. Ik twijfel of het verstandig is om weer zo’n enorme afstand te lopen. Vandaag ging het goed. Ik ben benieuwd wat morgen gaat brengen.  

Lees ook het verslag van dag 5 op het Pad van de Vrijheid

Bestel nu de wandelgids van het Pad van de Vrijheid