S:t Olavsleden, deel 2 – dag 4

Dit was de zwaarste etappe tot nu toe of kwam het gewoon omdat het dag 4 was. De nacht was koud. Het was heerlijk om weer in mijn tentje te liggen, maar ik had het echt koud. Het waaide, dat samen met het geraas van de waterval zorgde ervoor dat ik onrustig sliep. Gelukkig kan ik in het keukentje op de camping opwarmen bij een goede kop koffie. Terwijl ik daar aan mijn ontbijtje zit zie ik de eerste pelgrims al voorbij komen. Ik besluit nog even rustig aan te doen. Wanneer ik mijn tent aan het afbreken ben, komt Linda gedag zeggen. Zij gaan verder naar het zuiden. Ik twijfel nog of ik mijn tent aan hen mee moet geven, maar ik kies toch voor de vrijheid van kunnen kamperen als er geen bed vrij is voor een pelgrim.

Het eerste stuk van de route is direct al mooi en ik loop heerlijk door de natuur, heuveltje op, heuveltje af, een ongelijk pad dus best wel zwaar. Ik had verwacht vandaag veel langs de snelweg te lopen, maar dat valt mee. Hij is wel steeds dichtbij, dit deel van de route is niet super goed aangegeven, maar het lukt me met de kaart erbij om het juiste pad te volgen. Onverwacht kom ik bij een mooie schuilhut. Een prachtige plek om wild te kamperen maar heb nog maar een paar kilometer gehad, dus ik loop door. De route geeft steeds doorkijkjes op de bergen waar nog sneeuw ligt, zo mooi!

Daar waar ik verwacht een dorpje in te lopen gaat de route ineens naar rechts over een vlonderpad. Al snel raak ik de markering kwijt en struin ik mijn weg omhoog op zoek naar de route. Gelukkig vind ik die snel weer en kan ik mijn pad vervolgen.

Ik kom over een pad met in de berm een zee van bloemen. Er staat een bankje voor Pelgrims, de ideale plek voor een lunch pauze. Niet veel later komt de Nederlandse pelgrim voorbij. Samen genieten we van het uitzicht. Dit soort kleine momenten doen ons beseffen hoe fijn het is om weer onderweg te zijn. Geen haast, stoppen als je een mooi plekje vindt, doorgaan als je daar weer zin in hebt.

Nog 10 kilometer naar de B&B die ik geboekt heb. Het waait eigenlijk best wel hard vandaag en echt warm is het niet, maar het is vrijwel droog dus ik klaag niet. Tot ik op een lange asfaltweg kom die mij naar Åre brengt. Met de wind vol in mijn gezicht zijn het 5 lange kilometers. Ik ben dan ook blij wanneer ik bij de bed en breakfast ben. Moe plof ik op het bed. Met de laatste energie stap ik onder de douche en dan loop ik naar de kerk voor de stempel. De kerk is open en ik kan eindelijk een kaarsje branden. In gedachten ben ik even bij iedereen die het kaarsje zo hard nodig heeft. Maar ik brand hem ook een beetje voor mezelf op dat ik een goede en mooie pelgrimstocht mag maken deze weken.

Terug in de B&B bedenk ik me dat de kennedymars nog behoorlijk in mijn benen zit. Ik heb een rustdag nodig, maar dat kan hier niet want er is geen plek in de herberg voor een extra nacht voor deze pelgrim. Eerst maar eens slapen, morgen wandel ik naar Tannforsen, de grootste waterval van Zweden. Misschien dat ik daar een nachtje extra kan blijven. We gaan het wel zien wat deze pelgrimstocht mij gaat brengen.

Bekijk hier een korte video van deze etappe en lees hier het verslag van dag 5 en 6.