In Sul neem ik een rustdag, even mijn lichaam wat hersteltijd geven. Ik zwaai de twee Zweedse pelgrims uit en nestel me op de bank met een boek.
Op de site van de S:t Olavsleden heb ik gelezen dat er in de velden boven Sul een Olavsbron is. Het verhaal gaat dat Olav met zijn leger hier zijn laatste kamp had opgeslagen voor hij verder trok naar Stiklestad. Het graan op de landerijen werd volledig vertrapt door het leger en de paarden. De boeren waren daar niet blij mee, toen ze gingen klagen bij Olav sprong hij op zijn paard en reed een ronde over de velden. De volgende morgen stond het graan weer overeind en was er niks meer te zien van de schade die zijn leger had aangericht. Deze plek wil ik graag even bezoeken, ondanks de regen waag ik me aan de wandeling. Eenmaal bij de bron aangekomen geniet ik even van het uitzicht en besluit dan om nog iets door te lopen naar de brug die mij terugbrengt bij de S:t Olavsleden en dan de route in tegengestelde richting te volgen tot het punt waar ik gisteren de route verliet om naar de accommodatie te lopen.
Onderweg kom ik de Finse pelgrim weer tegen! Dat had ik niet verwacht, we hebben elkaar weer genoeg te vertellen, zo leuk.
Terug in het huisje zijn de twee Nederlandse pelgrims, Mette en Marja, al gearriveerd. Het wordt een gezellige middag en avond, maar we duiken er vroeg in want morgen staat er 30 km op het programma.
De volgende ochtend ben ik weer voor mijn wekker wakker. Ik ga eerst ontbijten en zodra de andere twee wakker zijn pak ik mijn tas in en ga op pad. De eerste 8 km zijn prachtig, ik volg een graspad door bossen, veen en tussen prachtige rotsformaties door. Regelmatig kruis ik de rivier of komt er een kleine waterval naar beneden. Na het grote geniet volgt helaas een eng stuk van 7 km asfalt. Er is veel verkeer en door de regen slecht zicht. Ik wissel steeds van kant op de weg om goed in het zicht te blijven van automobilisten en mezelf niet klem te zetten tegen een vangrail. Wat ben ik blij als ik de drukke weg af kan en een rustigere asfaltweg opgestuurd wordt. Daar zie ik tot mijn grote vreugde een mooie schuilplaats voor de regen, waar ik even droog mijn lunch kan nuttigen. Niet veel later komt Mette ook aangelopen.
Wanneer ik besluit verder te gaan komt Marja net aangewandeld, we lopen samen op. Het wordt droog en we genieten van de route door de bossen en over de velden. Bij een pauze sluit Mette ook aan en met z’n drieën wandelen we naar Vuku, onze eindbestemming voor vandaag. Bij de kerk halen we een stempel en dan plof ik op het terras voor koffie en wafels. Mette en Marja verblijven in een huisje op de camping, ik moet nog een kilometer verder naar het Auskin Kreative Senter. Hier verblijf ik op aanraden van mijn host in Sul. Zij was zo enthousiast over deze plek en ik begrijp nu helemaal waarom.
De eigenaresse heet me welkom en laat mij mijn kamer zien. Intussen vertelt ze dat er boven een bibliotheek en een atelier is; “kijk gerust rond!” zegt ze. Om 18 uur schotelt ze een heerlijke stoofpot van eland voor. Ook geeft ze samen met haar man nog een rondleiding door de houtbewerkingwerkplaats. Ze maken de meest mooie en grootse dingen. Zo zijn ze nu bezig met een replica van een Unesco kerkdeur, een project van 4 jaar! Alle gereedschappen voor dit project hebben ze handgemaakt, zoals ze dat ook in de middeleeuwen deden toen de originele deur gemaakt werd. Ze proberen alles zo historisch correct mogelijk na te maken, zo knap! Ook kom ik erachter dat ze het pelgrimshuis in Stiklestad gebouwd hebben, waar ik in 2018 in sliep. Helaas kun je daar nu niet meer slapen als pelgrim, maar verhuren ze het als groepsverblijf, dat is zo jammer!
Ik kan niet anders dan met een dankbaar gevoel dat ik op deze plek ben uitgekomen te gaan slapen. In een handgemaakt houten bed uiteraard!
Lees hier het verslag van dag 10 en 11.
