Wandelvakantie in Zwitserland

Een aantal keer ben ik gaan winterwandelen in Zwitserland, maar het kwam er nog niet van om ook in de zomer dit mooie land te bezoeken. Tot voorkort. Ik ging op uitnodiging naar Zwitserland om een week te wandelen vanuit een mooi appartement van Interhome in Villars-sur-Ollon, een winter- en zomerkuuroort in het kanton Vaud op 1300 meter hoogte. Met de auto is het ongeveer 9,5 uur rijden vanuit Utrecht. Met de trein ben je een uurtje langer onderweg.

Gratis openbaar vervoer en gebruik van liften

Bij een verblijf in Villars-sur-Ollon, Gryon en Les Diablerets krijg je de Free Access Card. Met deze kaart heb je gratis toegang tot het openbaar vervoer in de omgeving, kun je gratis gebruik maken van drie liften en zijn er allerlei activiteiten waar je gratis aan kunt deelnemen. Superhandig!

Wandelen in en om Villars

In en om Villars-sur-Ollon vind je enorm veel wandelingen. Bij het VVV kun je een eenvoudige wandelkaart krijgen, waar alle wandelingen globaal op staan aangegeven, met de afstand, wandeltijd en het hoogteverschil. Let wel even op, op de kaart staan nummertjes bij de verschillende wandelingen, maar deze vind je in het veld niet terug. Wanneer je aan het wandelen bent, kom je overal gele bordjes tegen die verwijzen naar de verschillende plaatsen waar je naartoe kunt wandelen. Heb je een route uitgezocht op de kaart, kijk dan goed langs welke plaatsjes deze gaat om te kunnen navigeren. Het is ook mogelijk om de GPX-track van de route te downloaden op de website en op basis daarvan te gaan wandelen.

Zelf heb ik de routes als leidraad gebruikt en aan de hand van de bordjes mijn eigen routes gemaakt.

Wandelen van Bretaye langs de meren, met afdaling naar Villars-sur-Ollon

Vanuit Villars-sur-Ollon kun je met het treintje naar de bergpas Bretaye op 1806 meter hoogte. Wij kozen voor een andere optie. We namen de gondel Roc d’orsay vanuit Villars-Sur-Ollon, boven aangekomen wandelden we over een steile grashelling naar Le Chamossaire op 2112 meter en pakten toen de stoeltjeslift naar Bretaye.

In Bretaye kun je heerlijk lunchen bij restaurant Bretaye 1808. Maar er moet ook gewandeld worden. We gaan op pad! Al snel wandelen we langs het bergmeer Lac de Bretaye. Het pad waar we over lopen is een vrij breed gravelpad. Het warme weer trekt veel toeristen naar de meren toe, dus het is best druk op het pad. Eenmaal aangekomen bij Lac des Chavonnes horen we koeienbellen. Aan de andere kant van het meer staat een hele kudde alpenkoeien. We besluiten een smal pad langs het meer te gaan volgen. Dat blijkt best een uitdaging. Het water staat hoog en regelmatig moeten we goed uitkijken dat we geen natte voeten halen. Een tegemoetkomend stel waarschuwt ons voor een pad verderop dat erg modderig is. “Ach er is vast een andere route te vinden” zeg ik nog tegen mijn wandelmaatje.

Aan de andere kant genieten we even van het uitzicht op de kudde koeien en het geklingel van hun bellen. Dan besluiten we verder te gaan. Ik zie op mijn app dat er naar rechts een pad loopt door een soort moerasachtig gebied. Dat is vast het pad waar we voor gewaarschuwd werden, dus kiezen we ervoor om een pad dat meer naar links loopt te pakken. Dat lijkt even goed te gaan, tot we bij een alpenweide komen. Er is in de afgelopen dagen heel wat regen gevallen en dat zorgt voor een drassige alpenweide. Gierend van het lachen vinden we een weg naar boven. De voeten zijn nat en de modder zit tot boven onze knieën.

De rest van de route is een stuk minder uitdagend en voert ons weer over mooie gravelwegen langs prachtige natuur. Terug bij Bretaye besluiten we dat we nog niet uitgewandeld zijn. We bekijken de kaart en zien dat er ook diverse routes zijn terug naar het dorp waar we verblijven. Na een korte pauze gaan we weer op pad. Deze route gaat afwisselend over gravelwegen en smalle bospaden. Doordat je bijna continu afdaalt is het best een pittige route. Maar de uitzichten, een kabbelend beekje en de rustige bossen maken dit een heerlijke wandeling.

De wandeling is 13 kilometer, met 457 meter stijgen en 1147 meter dalen.

Wandelen van Villars-sur-Ollon naar La Barboleuse

Op de tweede dag moet ik in de ochtend nog werken. Dat is helemaal niet vervelend met het prachtige uitzicht vanuit ons appartement. Mijn reisgenoot trekt vandaag zijn eigen plan, hij heeft een mountainbike gehuurd en gaat fietsen in de bergen. Na het werk besluit ik eerst te gaan lunchen in het dorp en daarna een kleine wandeling te gaan maken. Ik heb niet zo’n zin om de berg op te gaan, dus besluit ik een korte wandeling naar Barboleuse te maken.

Vanuit het appartement wandel ik eerst een klein stukje door een rustig woonwijkje met prachtige houten huizen. Het is warm en er zijn weinig mensen op straat. Wanneer ik de wijk achter me laat en de schaduw en het groen opzoek begin ik er weer echt lol in te krijgen. Het pad daalt af door de bossen. In de verte hoor ik water stromen en niet veel later sta ik bij een bergrivier. Er ligt een waarschuwingsbord dat je niet in de rivierbedding moet gaan staan, omdat het water plots kan stijgen. Ik kruis de rivier via een brug en wandel verder. Niet veel later kom ik bij een prachtig watervalletje. Over een klein glibberig houten bruggetje steek ik het water over en vervolg het pad. Het is hier net alsof ik in de droomvlucht van de Efteling loop, alleen de elfjes en trollen ontbreken nog.

Dan ineens zie ik op een bordje met een stift geschreven staat dat de route verderop doorloopt. Zou het pad weggeslagen zijn? Of versperd zijn door een omgevallen boom? Ik besluit gewoon door te lopen en te kijken hoever ik kom. Het smalle pad kronkelt verder naar beneden en klimt daarna weer omhoog. Nergens kom ik een versperring tegen en uiteindelijk kom ik bij Barboleuse op de weg uit, vlak bij het station waar ik het treintje weer terug kan pakken naar Villars-sur-Ollon.

Wandelen van Les Chaud via Taveyanne naar Villars-Sur-Ollon

Op dag drie staat er weer een langere wandeling op de planning. We pakken weer een lift naar boven, dit keer bij Barboleuse naar Les Chaud. Boven aangekomen genieten we eerst van een heerlijk stuk rabarbertaart bij de berghut, voor we op pad gaan. Het eerste doel is Croix de Chaux. Een mooie klim van zo’n 30 minuten met prachtige uitzichten. Aangekomen bij het kruis gaat de route verder over een graad. Omdat mijn wandelmaatje niet de juiste schoenen heeft, besluiten we om te draaien en een andere route naar Taveyanne te nemen. Veiligheid voor alles.

De alternatieve route daalt al snel af door velden vol bloemen en een klein bos. Dan ineens zien we Taveyanne liggen met z’n schattige houten huisjes. Hier is ook een klein restaurant, maar helaas is het vandaag gesloten. Mocht het wel open zijn, houd er dan rekening mee dat je er niet kunt pinnen, Taveyanne is niet aangesloten op het stroomnet.

In Taveyanne besluiten we dat we helemaal terug willen lopen naar Villars-sur-Ollon in plaats van naar de lift. We pakken een smal pad door de alpenweide en wandelen later over een goed begaanbaar pad de bossen in. Dan volgt er een steile afdaling over een smal bospad en komen we uit bij een hut. Ik werp even een blik op mijn GPS-app en besluit welk pad we moeten nemen dat ons naar het volgende restaurant brengt. We hebben inmiddels best trek en onze voorraad appels en mueslirepen gaat hard.

De route wordt steeds mooier, we komen uit bij een riviertje die we stroomafwaarts volgen. Met een grote glimlach lopen we verder en verder. Het restaurant is in geen velden of wegen te bekennen. We hebben toch braaf de bordjes naar Villars-sur-Ollon gevolgd en hadden er toch echt langs moeten komen. Dan zie ik dat we een klein foutje hebben gemaakt en inmiddels al heel wat kilometers voorbij het restaurant zijn. Op een punt waar we uitgebreid foto’s hebben gemaakt stond op de bekende gele wegwijzers dat het restaurant naar rechts was, waar wij naar links zijn gegaan richting Villars-sur-Ollon. Balen! Maar de route is wel veel mooier dan de geplande route die na het restaurant over de weg zou afdalen.

We besluiten nog even een pauze te nemen en de laatste mueslireep op te peuzelen. Nog een klein stukje en dan zijn we weer bij ons appartement. In totaal liepen we 11 kilometer, met 811 meter stijgen en 1336 meter dalen.

De L’Avancon Kloof

Een van de zeven wonderen van Villars-Gryon-Bex Wonders is Les Gorges de L’Avancon. Mijn wandelmaatje is altijd wel in voor een kloofwandeling en dus pakken we het treintje naar Gryon. Vanuit dit pittoreske dorpje dalen we al snel af door de bossen. Het is een heel stijl pad en best vermoeiend. Wanneer we op een erf uitkomen van iemand is het even goed opletten waar het pad verder gaat, maar eenmaal gevonden dalen we weer verder af. Dan ineens moeten we weer flink klimmen. We zijn nog niet eens bij de kloof en ik voel mijn benen al.

Zodra we Frenières inlopen weet ik dat we bijna bij de kloof zijn. Nog even de brug over en dan wandelen we langs de snelstromende rivier door het bos. Overal liggen grote rotsblokken en ik blijf maar stilstaan bij alle stroomversnellingen en watervalletjes. Dit is genieten! Aan het eind van het pad staat een waterkrachtcentrale. Vanaf dat punt wandelen we over een asfaltweg langs de rivier. We merken dat dit direct een hele andere beleving geeft en vragen ons af of we de wandeling van gisteren niet mooier vonden. De rotswanden en het snelstromende water zijn indrukwekkend hoor, maar door de asfaltweg heb je minder het idee midden in de natuur te lopen. Eenmaal aangekomen aan het eind van de wandeling in Bévaux pakken we het treintje weer terug naar Villars-sur-Ollon.

Later in de week komen we erachter dat er vanuit Frenières ook nog een pad loopt naar Les Plans. Daar hebben we ook een stuk van gelopen en werden we een stuk blijer van. Hier heb je meer de ervaring van de natuur en kun je zelfs nog doorlopen naar het prachtige Pont-de-Nant met een mooie botanische tuin.

Deze wandeling is bijna 8 kilometer met 167 meter stijgen en 805 meter dalen.

Rondwandeling vanuit Les Diablerets langs de waterval van de Dar

Vanuit Villars-sur-Ollon vertrekt drie keer per dag een bus naar Les Diablerets, een plaatsje in een ander dal. Vanuit Les Diablerets kun je ook prachtig wandelen. Ik kies ervoor om het riviertje Le Dat stroomopwaarts te volgen richting de waterval die ontstaat vanuit een gletsjer. Omdat het best warm is, is het heerlijk om door de bossen en langs de rivier te wandelen. Zodra je Les Diablerets uit bent loop je al snel over een smal bospad dat langzaam klimt. Op sommige stukken is het pad behoorlijk vochtig en op een gegeven moment is het pad zelfs verandert in een waterstroompje. Ik kan er wel om lachen.

Verderop zie je wat de kracht van water kan aanrichten. Honderden bomen liggen om, hier is de rivier duidelijk buiten zijn oevers getreden. Ik ben nu niet ver meer van de waterval, ik hoor hem al bulderen. Dan ineens zie ik hem vanaf een bergwand naar beneden storten. Op een mooie steen ga ik een tijdje zitten kijken en verzamel ik moed om de laatste klim te maken naar de waterval. Het laatste stuk is best uitdagend. Via een nat en modderig pad klauter ik omhoog, dichter en dichter bij de waterval. Tot echt niet meer verder durf, het moet wel verantwoord blijven. Inmiddels ben ik doorweekt door de koude waternevel die van de waterval afkomt. Ik besluit snel weer af te dalen naar de route. In de alpenweide ga ik even liggen drogen in het zonnetje.

Aan de andere kant klim ik via een smal pad naar Col du Pillon, dat eigenlijk niet meer is dan een grote parkeerplaats met een restaurant en een lift naar Glacier 3000. Glacier 3000 moet echt het bezoeken waard zijn, maar een retourtje kost 80 Zwitserse Frank en dat heb ik er niet voor over. Ga je wel met de gondel omhoog, dan kun je over een spectaculaire hangbrug wandelen en een wandeling maken over de gletsjer.

Vanaf Col du Pillon rijdt een pendelbus terug naar Les Diablerets. Maar ik ben nog niet uitgewandeld en klim nog even door naar Lac Retaud. Onderweg draai ik me wel 20 keer om, het uitzicht is fantastisch mooi. Bij het meer neem ik een lange pauze om op te laden voor de afdaling.

De afdaling start met een stuk over een asfaltweg, maar de route duikt al snel een alpenweide in. Wederom wisselen open stukken zich af met prachtige bossen en snelstromende bergriviertjes. Eenmaal terug in Les Diablerets moet ik nog even wachten op de bus terug naar Villars-sur-Ollon. Ik twijfel nog even of ik terug ga lopen, maar dat is toch weer een goede 14 kilometer en ik heb er al bijna 13 opzitten, dus wacht ik geduldig op de bus.

Deze wandeling is bijna 13 kilometer met 704 meter stijgen en dalen.

Tips voor wandelen in Zwitserland

Wil jij ook gaan wandelen in Zwitserland? Bereid je dan goed voor. Wij Hollanders zijn niet zo gewend aan hoogtemeters en denken vooral in kilometers. In Zwitserland staat alles aangegeven in aantal uren en minuten tot een volgende plaats.

Op een aantal wandelingen kwam ik maar weinig mensen tegen. Zorg er dus voor dat je altijd een goed opgeladen telefoon hebt, zodat je, als er wat gebeurt de hulpdiensten in kunt schakelen. Houd er ook rekening mee dat je niet op alle plekken in de bergen bereik hebt met je telefoon.

Neem altijd voldoende water en eten mee. Berghutten zijn doordeweeks niet altijd open en zo kun je voor verrassingen komen te staan. Denk ook aan schoenen met een goed profiel zodat je grip hebt bij het klimmen en dalen. Ik heb zelfs met mijn goede wandelschoenen een lelijke glijder gemaakt doordat het pad echt een glibberige modderhelling was geworden.

Maar het belangrijkste is dat je vooral lekker gaat genieten! Wil jij ook op wandelvakantie naar Zwitserland? Boek dan nu je vakantiewoning in Zwitserland bij Interhome. Wij hebben enorm genoten van het grote appartement in Villars-sur-Ollon met een geweldig uitzicht over het dal. En het Indiase restaurant onder het appartement is echt een aanrader!

Wist je dat je ook prachtig kunt winterwandelen in Zwitserland?

Bewaar deze wandelingen op Pinterest: